NURDAN ÇEYİZ: Aralık 2009

Model 1: RENGİN

Model: KAMİL

Model: ESİN

Model: EBRU

Model: ŞİYMA

Model: EMEL

Model: EFE

Model : AYŞİM

Model : FERAH

Model 1: TUNA

HAKKIMDA

1962 yılı Bursa doğumluyum. Üniversite eğitimlerini tamamlamış, iş hayatına atılmış, canımdan çok sevdiğim bir kızım ve bir oğlum var.
1979 yılında Levent Kız Meslek Lisesi / Giyim Bölümünden birincilikle mezun oldum. O yılları yaşayanlar iyi bilirler. İhtilal öncesi ortalık karmakarışıktı. Maddi imkansızlıklar da işin içine girince üniversiteye gidememiştim. Tekstil şu anda olduğu kadar ilerlememişti. Moda evleri sayılı idi. Erken gelen bir evlilik ve biran önce çalışıp para kazanma mecburiyeti ortaya çıkınca birdenbire kendimi sekreterlik yaparken buldum. 1986 yılına kadar Alarko Holding bünyesindeki şirketlerde, sonrasında ise Enka Holding bünyesindeki şirketlerde toplam 22 yıl yönetici asistanı olarak çalıştım.

1981 yılında kızım dünyaya geldiğinde henüz 19 yaşında idim. Çalışıyor olmama rağmen ona bir şeyler dikmekten büyük keyif alırdım. Onu giydirip süslerken adeta evcilik oynuyordum. Kızım da kumaşlarla oynamaya bayılıyordu. Hala özel günlerimizde birlikte gider, keyifle kumaş alır, model seçeriz ve ben dikerim. Kumaşlarla haşır neşir olmayı çok seviyorum ve renklerle oynamayı... Sırf bu yüzden geçen yıl resim kursuna katıldım.

Hayatı boyunca çalışmaya alışmış bir kişinin bir anda emekliye ayrılıp, evde oturmaya başlaması çok zor. İngilizce kursu, resim kursu derken bunlar da bana yetmedi. Dilediğimce değerlendirebileceğim boş zamanı bulunca hemen kumaşçıları dolaşmaya, birer ikişer kumaşlar almaya başladım. En iyisini ararken çok güzel kumaşlar ve çok güzel desenler keşfettim. Ortaya çok güzel şeyler çıkmaya başladı. Bu arada annem de kendi çeyizinden kalma kanaviçeleri çıkartıp, sen bunları çok güzel değerlendirirsin, boşuna duruyorlar demez mi. Onca göz nuru ve yaşanmışlıklar. Eskimiş de olsa atmaya kıyabilir misiniz? Elime böyle bir fırsat geçmiş, durur muyum?

Hemen kanaviçeleri alıp, içindeki işlemelerine uygun kumaşlarla işe koyuldum. Onları seccade, yastık kılıfı ve nevresimlerde değerlendirdim. Bittiğinde annem de çok mutlu olmuştu.

Yaptıklarımı gören arkadaşlarım senin başka bir iş aramana ne gerek var, bu nevresimlerden yap bizler de satın alalım diyerek bana güzel bir yol açtılar. Beğenileri ile beni destekleyen tüm dostlarıma teşekkür ediyorum. Hatta sadece teşekürle kalmayıp her modeli ilk alan arkadaşımın ismini o modele veriyorum. Bu nevresimler bir hikaye ile başladı, burada kısaca özetlediğim yaşanmış, gerçek bir hikaye. Kim bilir gittikleri evlerde ne hikayelere tanıklık edecekler.

Rahmetli babam "bu iş her zaman bileğinde altın bilezik" derdi. İster yap, ister yapma. Bilezik kolunda!

Evet babacığım şimdi kolumdaki altın bileziği bozdurma zamanı. Sen hep derdin doğru sallanır, yıkılmaz diye. Düşe kalka çok şey öğrendim. En çok da mutlu olmayı.

Benim bir hayalim vardı. Bu nevresimlerle tanışarak hayalimi gerçekleştirdim.

Sizin de bir hayaliniz vardır. Yoksa da hemen şimdi olsun. Haydi hemen bir hayal kurun. Hayalleri olan bir nevresiminiz olsun. Her akşam, her sabah bu kumaşlara dokunduğunuzda, hayaliniz gerçekleştiğinde hissedeceğiniz mutluluğu iliklerinize kadar hissedin.

Sizin de hayalleriniz gerçek olsun,

Sevgiyle kalın.

Nurdan Uslu

10 Aralık 2009 Perşembe

ARALIK AYI KOLEKSİYONU

BLOG ARŞİVİ

ÜRÜN BİLGİLERİ

KUMAŞLAR

MODELLER

SİPARİŞ

TESLİMAT

ÖDEME

İZLEYİCİLER

HAKKIMDA